Księga pochwał

Oczywiście, że każdemu pasuje szalik. Można pod nim ukryć swoją paskudną gębę i już się lepiej wygląda

Post został pochwalony 0 razy

Szalik stworzony jest ku zasłanianiu szyi i karku. Do gęby służy kominiarka.
Panowie w Faktach noszą takie fikuśne szaliska kolorowe. Jak w Harry Potterze.

Post został pochwalony 0 razy

Dzierżę w rękach bilet kulekcjonerski na Judałke Prieste, heheszka :3

Post został pochwalony 0 razy

z czego śmiechałke? co to jest bilet kolekcjonerski?
ja dzierżę bilet na Turbo Celebration, jaram się, ale biletuf na Mesa nigdzie kurwa uświadczyć nie mogę, nawet w tych obsranych rapowych sklepach, chyba przez neta trzeba będzie ogarnąć.

Post został pochwalony 0 razy

No to taki co mi się nie zetrze tak jak ten poprzedni

Post został pochwalony 0 razy

Chwalę wszem i wobec Mumio, na którego to występie przed chwilą po raz pierwszy byłem w życiu mym.

I na życzenie Zygmunta, reracjonuję:
To najbardziej niesamowite doświadczenie w moim dotychczasowym życiu. Jak zawsze [choćby w kinie] staram się śmiać dyskretnie, tak tutaj nie było to możliwe. Mordę miał człowiek rozdartą, czekał tylko kolejne dwie sekundy by wytchnąć z płuc nagromadzone przed chwilą powietrze. Cała sala zresztą zachowywała się dokładnie tak samo. Obok mnie pewna pani [nie mylić z panną] na ten przykład od samego początku atakowała głową fotel przed sobą, amortyzując sobie uprzednio zderzenie ramieniem, ja natomiast odwrotnie - doznawałem regularnych odrzutów w oparcie mojego fotela. Zważywszy na moją fryzurę, mam nadzieję że nie ucierpiały przy tym oczy nikogo z rzędu za mną. W połowie spektaklu zacząłem nawet odczuwać niedobór tlenu, tak wyczerpujący okazał się być monolog Pana Basińskiego, opowiadającego z początku o klasycznym filmie pewnego genialnego reżysera [rekonstruował też jednoosobowo sceny dialogowe z tego filmu], jednak z czasem przechodzącego na wątek swoich babć i wujków w domu rodzinnym, włącznie z doświadczeniami z klepką podłogową układającą się w litery T i U, co wprawiało w dumę babcię, a co intrygowało wnuki, choć wystarczyło wyjąć jedną klepkę i daszka nie było. Po piętnastu chyba minutach tych osobistych wywodów stwierdził Pan Dariusz, że chyba nieco zboczył z tematu.
W pewnym momencie ludzie śmiali się już rzeczywiście po prostu z niczego. Poziom rozbawienia był po prostu tak wielki, że śmieszyło każde zdanie wypowiadane ze sceny. Nie tylko zdanie - w pewnym momencie wszyscy trzej wykonawcy przysiedli na scenie na stołeczkach i zaczęli się rozglądać dookoła. Nic nie mówili. Nic. Trwało to chyba ze trzy minuty. A ludzie się śmiali. Najpierw trochę rechotali, aż w końcu zaczęli się śmiać z tego, że śmieją się bez powodu, więc nagrodzili nic nierobiących artystów oklaskami.

Szał.

Początek występu 'zakłócało' nieco, poruszone zbiorowymi śmiechami, niemowlę, które ktoś przyprowadził... w związku jednak z tym, że panowie z Mumio doszukali się w nim integralnej części występu, zostało nieco dłużej niż przewidywał tatuś. Okazało się że Mumio specjalnie podpisywało kontrakt z Tymonem, musiało załatwić zwolnienia z przedszkola, dużo zachodu organizacyjnego było o tego niemowlaka, Basiński nawet starał się z nim rozmawiać ze sceny w niemowlęcym dialekcie, jednak ojciec ostatecznie wyprowadził gwiazdę. Wtedy ogłosili panowie z Mumio, że w gruncie rzeczy to to już jest koniec spektaklu, bo to wokół Tymona miało się wszystko kręcić, a tak to... najwyraźniej prawdziwy ojciec się dowiedział co się z dzieckiem stało i zabrał go do domu. I że teraz to już w zasadzie tylko takie bisy.

Gdy na końcu zgasły światła, zbyt ciemno było by ktokolwiek się podnosił z fotela, jasność powróciła więc po chwili, ku ogromnemu zdziwieniu wykonawców, którzy poczęli żywić pretensje do widzów o to że "nie wychodzą z sali po spektaklu". Jako że 'nic już więcej nie mieli', zaczęli znosić zza kulis co się nawinęło. Stanęła więc bez większego celu deska do prasowania na środku sceny, kilka marionetek ("nasi dublerzy"), przynieśli też zapewnioną przez organizatorów wodę mineralną i puścili w obieg, porozdawali torebki herbaty ("jak ktoś ma spoconą dłoń to trzeba ścisnąć to to naciągnie"), później sypany był ze sceny cukier, polali wodą z czajnika, Basiński oferował też cytrynę, choć "mówią że cytryna zimą niezdrowa", ale co on się będzie przejmował. Puścili jeszcze po sali tacę z ciasteczkami [dla mnie już nie starczyło]. Wszystko pod hasłem cytowanym z babci z monologu znawcy kina: "Jedzcie, jedzcie, lepiej żebyście zjedli i się pochorowali niż by się zmarnowało".

Każdemu polecam takie przeżycie. Potwierdził się dobrze znany fakt, że w telewizji najlepszy spektakl nie jest tak dobry jak widziany gołym okiem na scenie, bez udziału kamer. Nie tylko dzięki bezpośredniemu kontaktowi widowni z wykonawcami (szczególnie 'po występie', bardzo był Basiński ciekaw czy np. fotele nie były niewygodne, czy tyłki nam nie zdrętwiały), ale też dzięki brakowi ograniczeń obecnych w telewizji. Monolog Basińskiego trwał pewnie niecałe pół godziny, facet jest niesamowity. Na antenie nie byłoby czasu by to pokazać. Podobnie, pod koniec wysłuchaliśmy recytowanego (improwizowanego) wiersza obu panów, też krótki nie był, a treści potęga w nim tkwiła.
Te rzeczy są niepowtarzalne po prostu. Płakałem ze śmiechu, dosłownie.
Serio.

Post został pochwalony 1 raz

A jak Jadzia?

Post został pochwalony 0 razy

Nie było Jadzi Sad (1)

Post został pochwalony 0 razy

Chodź do Jadzi
Jadzia cię na konia wsadzi
czy jakoś tak...

Post został pochwalony 0 razy

CZEMU NIE BYŁO JADZI?!?!?!?!?!

Post został pochwalony 0 razy

Nie wytłumaczyli się, ale zauważyłem już jakiś czas temu, że oni różnie grają, czasem z Jadzią, czasem bez, czasem z tym Królikiem-gitarzystą, czasem bez.
Miałem pecha po prostu.

Post został pochwalony 0 razy

Tak, czy inaczej pałam po raz kolejny z zazdrości i nie mogę się doczekać występów MUMIO w okolicy.
Oni są genialni. Pamiętam jak ich pierwszy program był w telewizorni i oglądaliśmy całą rodziną. Mały grzdyl byłem a śmiałem się równo, bądź mocniej niż rodzice Wide grin

Post został pochwalony 0 razy

Zazdraszczam kolego Mitomie a i sobie życzę takich przeżyć wewnętrznych :]

Post został pochwalony 0 razy

Chwalę się!
Dziś włamywałem się do domu [po tym jak zatrzasnąłem sobie drzwi]- przez okno na piętrze... Kolega mnie podsadził na daszek, ja po daszku i do okna- hop! Nic byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie to że udało mi się zgrabnie ominąć rynnę i się nie zabrudzić! A to dopiero nie lada wyczyn!
PS. Miałem do wyboru- okno swojego pokoju, albo od kibla [z tym, że z tyłu domu i bez daszku], albo czekać 2,5h zanim nie przyjdzie ktoś z mieszkańców domu ;P

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez janoszdobrosz dnia Czw 18:01, 16 Lut 2012, w całości zmieniany 1 raz

faworki nawet znośne wyszły, tłusty czwartek uratowany, janek wiśniewski zjadł

Post został pochwalony 0 razy