Nie matura, lecz chęć szczera

największe jaja to są z Lalką - ani to romantyzm (chyba, że postać Rzeckiego vel RZEŚKIEGO), pozytywizm - OK, ale też nie do końca, no i początek tendencji modernistycznych się tam pojawia. 3 pokolenia, bez kitu. a Żeromski niby taki młodopolak, a wszędzie pozytywizmem walił.

Post został pochwalony 0 razy

O, szczerze, liczyłem że się pojawisz i coś podpowiesz Happy

. Mi na lekcjach, że Lalka jest pozytywystyczno-romantyczna (chociaż, przed chwilą sprawdziłem daty, czasowo jest typowo pozytywistyczna... ale tematycznie przecież nie) a ludzie bezdomni... też od nich wieje pozytywizmem. Praca o podstaw jak w mordę strzelił.
Wynika z tego, że klucz sugeruje się datami. To o tyle dziwne, że nikt od nas nie wymagał znajomości dokładnych dat powstania utwory ani czasów trwania epok (nawet jakby wymagali, to i tak by mnie to nie obchodziło...).

Post został pochwalony 0 razy

czasowo tak, chociaż jest to schyłek pozytywizmu (1890/91 jeśli dobrze pamiętam) i pierwsze przebłyski moderny. Prus wykorzystał obraz Warszawy z lat 70tych, ale wpisał w niego postacie reprezentujące w zasadzie wszystkie formacje dziewiętnastowieczne, przy tym antycypując pewne wzorce młodopolskie (Wokulski, Ochocki). w Liceum też myślałem, że Staś, jak i cała "Lalka", to mariaż romantyzmu z pozytywizmem. Problem jest jednak bardziej złożony. Powieść Prusa, jak twierdzi Henryk Markiewicz, jest nowatorska pod względem techniki narracyjnej, niemal modernistyczna. Można powiedzieć, że jest to powieść odznaczająca się poetyką przejściową. a sam Wokulski: w jego biografii ujawnia się napięcie między romantyzmem, pozytywizmem, dekadentyzmem. Zerwał z romantyzmem już na zesłaniu (!). Po powrocie do Polski i wzbogaceniu nie stał się pozytywistą, a raczej scjentystą. A jego miłość (?) do Izabeli... to już inna historia. sorry, że się tak rozpisuję, ale jaram się tym! "Lalka" 4 life, nigga!

Post został pochwalony 0 razy

Dotąd byłam pewna, że to fizycy są zakręceni, pomyliłam się Wide grin

Post został pochwalony 0 razy

Bosz... Od kiedy rozpisywanie się na forum dyskusyjnym nie źle widziane? Happy

Czyli wychodzi na to, że nauczyciele moi uprościli problem! To niewybaczalne. Już ja sobie z nimi porozmawiam. Czyli, jeśli dobrze rozumiem, to nie dość, że Wokulski to był pozytywistą i romantykiem, to jeszcze scjentystą i dekadentem? Nieźle. I faktycznie, to chyba racja. I chyba wiem, dlaczego na lekcjach tak to uprościli. Scjentyzm, można od biedy podpiąć pod pozytywizm, a dekadencję - pod romantyzm. Wychodzi prawie to samo, a mniej do nauki.

Post został pochwalony 0 razy

Stasiek to w ogóle bardzo złożona psychologicznie postać jest Wide grin

dlatego "Lalka" Prusa ma dużego u mnie plusa.

Post został pochwalony 0 razy

Ale ja to napisałam w pozytywnym sensie, czasami mi brakuje takiego zapętlenia w jakimś temacie.

Post został pochwalony 0 razy

Ja wiem, pisałem do blase, w odpowiedzi na "sorry, że się tak rozpisuję, ale jaram się tym! "Lalka" 4 life, nigga!" ale wysłałem swojego posta, gdy twój już się pojawił. Mój błąd.

Post został pochwalony 0 razy

Aaa, taki pomyłek. Zdarza się Happy

Coby wrócić do tematu, to Lalka była ostatnią lekturą, którą czytałam, chyba nawet jej nie dokończyłam Wide grin

nie licząc tych co do prezentacji potrzebowałam.

Post został pochwalony 0 razy

Ja jakoś starałem się wszystkie czytać... Nie zawsze mi się udawało, ale przynajmniej kawałek każdej, za przeproszeniem, liznąłem. Chyba opuściłem całkiem tylko Chłopów i Potop. Czyli jedne z najważniejszych... Wstyd... Wiem... Do gustu przypadły mi Dziady III (Dziady III brzmi znacznie lepiej niż Dziady część trzecia, Mickiewicz to zaprawdę był wieszcz, przewidział hollywoodzką modę na sequele), Przedwiośnie (gdy doszedłem do opowieści o szklanych domach, do końca czekałem na moment, w którym te szklane domy naprawdę się pojawią i książka stanie się s-f), Werter i Kordian, oraz Ferdydurkę (chociaż nie mam pojęcie o co w niej się rozchodzi, to przynajmniej mnie strasznie śmieszyła ta absurdalność. Ja ją widzę, jako rzecz o dorastaniu, ale pewnie nie mam racji).No i właśnie Lalka. Jądro ciemności było też fajne, ale widziałem wcześniej Czas apokalipsy, więc miałem spoilery...

Post został pochwalony 0 razy

Ja miałam tak wywalone na polski w klasie maturalnej, że aż dziw bierze skąd ta czwórka na świadectwie. Ale faktem jest, że miałam fory u babki, bo chodziłam do niej na kółko niderlandzkie (jako jedna z 4 osób w szkole XD), więc rzadko brała mnie do odpowiedzi czy innych aktywności, a mi to pasowało. Do matury miałam grubą książkę ze streszczeniem wszystkich lektur, może kojarzysz, taka czerwono-niebieska Wide grin

Dopiero po wyjściu z liceum zechciało się trochę liznąć literatury szkolnej, więc jesienną część Chłopów [prawie!] skończyłam, może za Ogniem i Mieczem albo Dżumę się wezmę w niedługim czasie.

Post został pochwalony 0 razy

Ja miałem taką, dostałem od kogoś

Używałem czasami do lekcji, nawet niezłe. Ale teraz nie opłaca się inwestować w vademecumy różne, skoro jest internet.

Post został pochwalony 0 razy

propsuję twój wybór lektur. Chłopi przereklamowani, z Reymonta dużo ciekawsza jest moim zdaniem "Ziemia obiecana". Sienkiewicz to też dziadostwo XD
Ferdydurke, zgadza się, o dorastaniu, a ściślej rzecz biorąc - o dojrzałości i niedojrzałości. Także bardzo miło wspominam tę lekturę. Była to jedna z niewielu książek na polskim, która wywołała u mnie napady głośnego śmiechu. No i tak zaczęła się moja przygoda z Gombrowiczem (to znaczy czytałem wcześniej Pornografię i próbowałem zabrać się za Transatlantyk, ale byłem wtedy za mało doświadczonym czytelnikiem żeby to ogarnąć). Ta przygoda trwa do dziś, właśnie piszę referat na zaliczenie o dramacie gombrowiczowskim. kupa śmiechu i zabawy!

Post został pochwalony 0 razy

Ja miałam taką, ale bez tego zielonego pipka:

A ja Sienkiewicza lubiłam, "Quo Vadis" bardzo dobrze mi się czytało, ale za Potop się nie brałam, chyba tylko jedna osoba w klasie przeczytała [całość! i jeszcze dupek chciał za to piątkę] Wide grin

Post został pochwalony 0 razy

Blase napisał:

[...]
Ferdydurke, zgadza się, o dorastaniu, a ściślej rzecz biorąc - o dojrzałości i niedojrzałości. Także bardzo miło wspominam tę lekturę. Była to jedna z niewielu książek na polskim, która wywołała u mnie napady głośnego śmiechu. No i tak zaczęła się moja przygoda z Gombrowiczem (to znaczy czytałem wcześniej Pornografię i próbowałem zabrać się za Transatlantyk, ale byłem wtedy za mało doświadczonym czytelnikiem żeby to ogarnąć). Ta przygoda trwa do dziś, właśnie piszę referat na zaliczenie o dramacie gombrowiczowskim. kupa śmiechu i zabawy!

Gombrowicz? Kto czytał ten trąba!

Post został pochwalony 0 razy