Kącik literacki

Czytam właśnie biografię Simony Kossak. Po pierwsze: nie przepadałam za malarstwem Kossaków, tylko konie, bitwy, monotonia. Po drugie moja wiedza o Kossakach kończyła się na Lilce Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdalenie Samozwaniec. O tym, że miały jeszcze brata Jerzego - trzeciego Kossaka-malarza, nie wiedziałam. Co za tym idzie, nie wiedziałam, że tutaj jest ciekawa historia jego rodziny, zwłaszcza Simony - jego najmłodszej córki. Po trzecie Simona i jej życie, są przykładem jak czasem warto wyłamać się z rodzinnego schematu dla czystej higieny. Simona miała być czwartym Kossakiem-malarzem, okazała się być nie dość, że nieutalentowana plastycznie to na dodatek też niezbyt literacko, co dla historii sztuki polskiej, moim zdaniem, było zbawienne, bo czwartego, piątego i szóstego pokolenia Kossaków malarzy byśmy nie strawili. Tam w tym rodzinnym domu była już zbyt duszna, zbyt artystyczna atmosfera. No i Simona się wypięła, została biologiem, zoologiem. Wyprowadziła się do Puszczy Białowieskiej, hodowała sarenki na potrzeby doktoratu, prowadziła audycje radiowe dotyczące przyrody. Badała język zwierząt i ich naturę. Zupełnie niesamowita historia jak na taką egzaltowaną rodzinę.

PS. Książkę odebrałam w Małpce Express @_o

PPS. Simona Kossak miała jamnika.

Post został pochwalony 0 razy

Ja zrobiłam sobie porządek w e-bookach, pousuwałam książki do których na pewno nigdy nie wrócę (typu książka Felicjańskiej), ale zostawiłam sobie perełki, których szukałam kilka miesięcy (np. [link widoczny dla zalogowanych], nie wiem czemu ciągnie mnie do czytania o katastrofach komunikacyjnych). Po tej operacji odnalazło się 100 MB wolnego miejsca Wide grin

Post został pochwalony 0 razy

Przeczytałam książkę "Absurdy PRL-u" czyli (chyba) rozwinięcie książkowe serialu "Zagadki tamtych lat". Jak to w książkach o tak szerokiej tematyce, niektóre rozdziały interesowały mnie mniej (np. "Kto pokazał tyłek Jaroszewiczowi?" albo "Podwójne życie Włady Bytomskiej" - nigdy o tych sprawach nie słyszałam i po lekturze dalej niezbyt mnie ciekawią), inne były o wiele bardziej interesujące (sprawa brakującego mięsa/papieru toaletowego/cukru, Pewex, Wedel, polski Bill Gates, Wielka Ucieczka). Bardzo ciekawe podejście do tematu, dużo rozmów z osobami powiązanymi z konkretnymi sprawami i dobre przybliżenie historii dla osób, które znają temat bardzo ogólnie.

Post został pochwalony 0 razy

Fajnie, że ktoś się jeszcze w ogóle PRLem interesuje.

Post został pochwalony 0 razy

np. IPN!

Post został pochwalony 0 razy

Palin drom.

Post został pochwalony 0 razy

Ziggy napisał:

Czytam właśnie biografię Simony Kossak. Po pierwsze: nie przepadałam za malarstwem Kossaków, tylko konie, bitwy, monotonia. Po drugie moja wiedza o Kossakach kończyła się na Lilce Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdalenie Samozwaniec. O tym, że miały jeszcze brata Jerzego - trzeciego Kossaka-malarza, nie wiedziałam. Co za tym idzie, nie wiedziałam, że tutaj jest ciekawa historia jego rodziny, zwłaszcza Simony - jego najmłodszej córki. Po trzecie Simona i jej życie, są przykładem jak czasem warto wyłamać się z rodzinnego schematu dla czystej higieny. Simona miała być czwartym Kossakiem-malarzem, okazała się być nie dość, że nieutalentowana plastycznie to na dodatek też niezbyt literacko, co dla historii sztuki polskiej, moim zdaniem, było zbawienne, bo czwartego, piątego i szóstego pokolenia Kossaków malarzy byśmy nie strawili. Tam w tym rodzinnym domu była już zbyt duszna, zbyt artystyczna atmosfera. No i Simona się wypięła, została biologiem, zoologiem. Wyprowadziła się do Puszczy Białowieskiej, hodowała sarenki na potrzeby doktoratu, prowadziła audycje radiowe dotyczące przyrody. Badała język zwierząt i ich naturę. Zupełnie niesamowita historia jak na taką egzaltowaną rodzinę.

PS. Książkę odebrałam w Małpce Express @_o

PPS. Simona Kossak miała jamnika.

No to ładnie, następna książka do kolejki Smile

Obiecałem sobie w końcu przeczytać te osiem, które czytam równolegle a wciąż dochodzą kolejne. Wziąłem się za "Wielkie nadzieje" Dickensa (fantastyczne!), kończę te inne a i zacząłem kolejne - Modzelewskiego i jeszcze Słupeckiego (mój wykładowca kochany) o mitologii germańskiej. Teraz dorwałem jeszcze Pullmana baśnie Grimmów i książkę o pałacu kultury (intymną biografię). A jeszcze książki do dyplomu (który kiedyś napiszę).

Post został pochwalony 0 razy

[link widoczny dla zalogowanych]
pozycja #37 według czytelników
nie mam więcej pytań

Post został pochwalony 0 razy

Zbeczyłam, bo przy porządkach u teściów siostry znaleziono książkę "Zagadnienia leninizmu" J. Stalina, rocznik 1949

Post został pochwalony 0 razy

Ej zajebiste, ja bym przeczytała! Wide grin

Post został pochwalony 0 razy

Błażej chyba ma zamiar XD

Post został pochwalony 0 razy

teraz czytam ("czytam") ze 4 książki naraz, ale najlepiej mi idzie z "Europa walczy" Daviesa - 600 stron, ale w 3 dni już prawie skończyłem. bardzo dobrze się czyta, są ciekawostki o IIWŚ i całkiem dobra przekrojowa analiza, a nie tylko suche fakty i wydarzenia. polecum

Post został pochwalony 0 razy

Dalej szturmuję książki Agathy Christie, udaje mi się czytać chronologicznie wszystkie książki o Poirocie (ale po przeczytaniu tego wątku koniecznie muszę przeczytać "I nie było już nikogo", skoro tak chwaliliście). Teraz czytam "Entliczek pentliczek", ale łojery jakie to nudne, aż przeczytałam kto był mordercą żeby się nie męczyć, ale nie pomogło. W ogóle, statystyki zgadywania kto jest mordercą mam koszmarne, zgadłam w "Zerwanych zaręczynach", jedną osobę z książki "Zło które żyje pod Słońcem" i częściowo dobrze w "Porze przypływu"; parę razy dobrze typowałam, ale potem zmieniałam zdanie. Lepiej było z opowiadaniami, bo są prostsze, ale nie pamiętam ile razy zgadłam. I mam wrażenie, że z filmów o wiele łatwiej zgadnąć kto zamordował niż czytając książkę ;__;

Post został pochwalony 0 razy

Czytam sobie (po raz pierwszy) Erica-Emmanuela Schmitta. Okazało się że to Francuz. Nie każdy Szmyt jest Niemcem jak widać. Napisał ten Schmitt książkę o Hitlerze. Młody Adolf dostaje się i nie dostaje się na Akademię Sztuk Pięknych. Pomysł na tyle intrygujący, że postanowiłem spróbować. Nie bez oporów. Ale czyta się przyjemnie, są realia epoki a i Adolf wydaje się naszkicowany przekonująco. I idea młodego chłopca-Hitlera podoba mi się. Bo Hitler kiedyś był dzieckiem, słodkim niemowlakiem nawet. I coś się wydarzyło, może nawet coś nieznaczącego, że stał się takim jakim go znamy. Był Hitler dzieckiem swojej epoki i swojej cywilizacji. Nie wymyślił teorii rasowych i eugenicznych, były wówczas szeroko stosowane i postępowe niezwykle. Antysemityzm był też powszechny. A on to wszystko doprowadził do maksimum. A wcześniej był bobasem i ssał cyca. I o tym też jest ta książka. Na razie autor wysyła Hitlera do doktora Freuda.

Post został pochwalony 0 razy

byłem na Ace Cezar. nawet dobry, grunt, że coenowy.
a tu [link widoczny dla zalogowanych] :3 czekanko

Post został pochwalony 0 razy