Czego nie pokazałbym znajomemu wdrażając go w Monty Pythona?

Trzeba właśnie zaczynać z grubej rury. Pokazać wszystkie najbardziej absurdalne, najbardziej dziwne i najbardziej krwawe skecze. Jak wytrzyma, to znaczy że jest naszym człowiekiem. Jak nie wytrzyma, to znaczy że i tak się nie nadawał.

Post został pochwalony 0 razy

Próbując zarazić pajtonami przyjaciółkę puściłam jej najpierwsiejszy odcinek cyrku. Odpadła po śmierci Dżyngis-chana... Od tego czasu nie cierpi gdy o nich mówię, a każda próba przekonania jej do spróbowania czegokolwiek MP, kończy się pogardliwym prychnięciem... więc nie polecam zaczynać z kimś nowym od pierwszego odcinka.
Może (wiem trochę banalne) .. ministerstwo glupich kroków na początek? Chyba nie ma nikogo kto chodź raz by się na tym nie roześmiał...

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Pan Pralina dnia Wto 21:15, 09 Gru 2014, w całości zmieniany 1 raz

Martwa papuga est w deche.

Post został pochwalony 0 razy

Od lat mam opracowaną strategię, jak zachęcić do Monty Pythona.

Przede wszystkim trzeba najpierw starannie wybrać odpowiednią ofiarę, najlepiej młodą (ale nie za młodą - najlepiej w wieku 15-16 lat), bo osoby młode mają wciąż otwarty umysł. Jeśli natomiast chcemy zarazić kogoś starszego, należy dyskretnie wybadać, czy dany osobnik posiada poczucie humoru i wyczucie absurdu, z jakich dowcipów się śmieje i czy wyłapuje niuanse. Trzeba po prostu sprawdzić, czy w ogóle gra jest warta świeczki. Kiedy mamy już wypatrzoną ofiarę, nie powinniśmy podrzucać jej od razu serialu, ale zacząć od filmów.

Po pierwsze należy zacząć od "Świętego Graala". Musimy pamiętać o podstawowej zasadzie: nigdy, ale to przenigdy nie należy puszczać "Żywotu Briana" przed "Świętym Graalem", bo "Żywot..." jest najbardziej komercyjnym z produktów MP. Znam ludzi, którzy tak się zachwycili "Żywotem", że pozostałe produkcje ich już nie śmieszyły, bo oczekiwały od nich czegoś więcej. Jest wiele osób, którym "Żywot Briana" się podobał, chociaż za Monty Pythonem zupełnie nie przepadają. Kiedy "Święty Graal" się spodoba, dopiero wówczas można podrzucić "Briana", ewentualnie "Sens życia" (w dowolnej kolejności). Jednak przed "Sensem życia" i "Brianem" można też zapodać swej ofierze "Jabberwocky" Gilliama. Chociaż to nie jest w pełni Monty Python, to jest to dobry zabieg, szczególnie jeśli chcemy też zachęcić danego osobnika do własnych poszukiwań. Po tych filmach nasza ofiara będzie miała już tak pozytywne skojarzenia z Pythonami, że będzie chciała więcej. W tym momencie jest już na krawędzi uzależnienia i to jest odpowiedni moment na puszczenie "Skeczu z papugą nie będzie", który jest składanką skeczy z "Latającego Cyrku" wręcz idealną dla każdego początkującego pytho-fana. Na tym etapie nie trzeba już nic więcej puszczać, bo dany osobnik sam przyjdzie po następną dawkę. I teraz właśnie można zacząć wprowadzać odcinki "Latającego Cyrku", dawkując je stopniowo, niekoniecznie w kolejności.

Wkrótce taki osobnik będzie na tyle uzależniony od pythonowej twórczości, ze będzie łykał wszystko, choćby udział jakiegoś Pythona był w danym dziele naprawdę minimalny. Będzie chciał więcej i więcej, i więcej. Będzie mu ciągle mało, do tego stopnia, że będzie kupował pythonowe książki, gadżety, zbierał wywiady, artykuły, czytał książki filozoficzne, oglądał filmy Bergmana i Passoliniego oraz komedie braci Marx, chodził do opery, teatru, aż wreszcie wyda kupę kasy, by pojechać do Londynu na jakieś wygłupy starych pryków w jakiejś Arenie O2!, a potem być może sam nakręci jakiś film lub napisze książkę, albo założy własny kabaret, możliwe też, że zostanie recenzentem, ewentualnie będzie zapieprzał w Anglii na zmywaku, a kiedy mu się to już znudzi, wyjedzie do jakiejś leśnej głuszy i zostanie drwalem.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Julius Caligo dnia Śro 9:54, 10 Cze 2015, w całości zmieniany 10 razy

Caligo, Ty szatanie! Opisałeś moje życie. Jestem już na etapie Bergmana i Pasoliniego, więc wyjazd do głuszy jest już kwestią czasu Smile

Post został pochwalony 0 razy

Ja na etapie zmywaka :]

Post został pochwalony 0 razy

Mój przyjaciel zaczął oglądać!!!!!!!!!! Wczoraj pierwszy odcinek ,który mu wgrałam na dysk i teraz do mnie napisał ,że tego mu właśnie brakowało ,że to jest cudowne i ,że chce WIĘCEJ I WIĘCEJ I WIĘCEJ !!!! I dzisiaj mu wgrywam resztę i tak się cieszę bo wreszcie ktoś ze znajomych lubi pajtona!!!!!!!!!!!!!!!! :DDD *rozpiera mnie energia i szczęscia życiowe*

Post został pochwalony 1 raz

ah, te czasy gdy Python wywoływał taki entuzjazm Wide grin

Post został pochwalony 0 razy

Chciałabym móc znowu obejrzeć Latający Cyrk po raz pierwszy Happy

Post został pochwalony 0 razy

Faceci w czerni mieli taki fajny dynks Smile

Ale faktycznie, zna się te skecze na pamięć i już tak nie poogląda. Dziesięć lat temu, z górką, kiedy pierwszy raz oglądałem cyrk to po sześć odcinków dziennie. A potem jeszcze raz. Fajnie było.
Choć jak komu znudził się serial, to polecam płyty. Sporo tam nowego materiału.

Post został pochwalony 0 razy

Ja teraz pierwszy raz oglądam "Nie ma mitu...". W ogóle nie to samo uczucie,jak pierwszy cyrk, ale jednak C;

Post został pochwalony 0 razy

Ja kiedyś miałem tak: mówiłem komuś "łoś ugryzł kiedyś moją siostrę" druga osoba: "co?" ja: "Poważnie. Chciała wyryć na nim swoje inicjały szczoteczką do zębów, prezentem od szwagra Svenga, dentysty z Oslo, gwiazdora norweskich filmów Napalone dłonie dentysty z Oslo, Plomby namiętności i Potężne trzonowce Horsta Nordfinka". I potem w zależności od dalszych reakcji typu "co ty pierdolisz? nie rozumiem", "co ty pierdolisz? hehehe", "sam to wymyśliłeś?", "przestań ćpać", "przestań ćpać, hehehe", "hehehehhe" lub "przestań" oceniałem możliwości danej osoby i dobierałem lub nie kolejne środki wprowadzające na ścieżkę oświecenia.

Post został pochwalony 0 razy

Odważnie!

Post został pochwalony 0 razy

Metoda dobra, ale należy stosować ją umiejętnie i z umiarem. Bo jak wypadniesz raptownie z "moje sutki nabrzmiały rozkoszą", "popieść mój tyłeczek" czy "jak to fajnie mieć penisa", to (w zależności od adwersarza) może się to skończyć nie po Twojej myśli (bądź może być też całkiem upojnie).

Post został pochwalony 0 razy

Albo: "Siądź na mej twarzy"- nie każdy to dobrze odbierze.

Post został pochwalony 0 razy